معنی ادعیه و اذکار

اوراد

دعا

اذکار. [اِ] (ع مص) یاد دادن کسی را. (منتهی الارب). با یاد دادن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). || اذکار مراءه؛ پسر زادن زن. (منتهی الارب). پسر زائیدن او. پسر زادن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی).
- اذکرت ِ و ایسرت ِ، دعائیست که آبستنان را گویند. پسر زای ! و آسان زای !

اذکار. [اَ] (ع اِ) ج ِ ذِکر. یادکردنیها. اوراد.

اذکار. [اِذْ ذِ] (ع مص) اذکار چیزی، یادکردن آن را. گذشته ها یاد کردن. (مؤید الفضلاء). ادّکار. استذکار. تذکر. ذکر. || بیاد آوردن. تذکیر. با یاد آوردن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی).

ادعیه.[اَ ی َ] (ع اِ) ج ِ دُعاء. یای تحتانی کلمه را مشدّد خواندن خطاست. (غیاث) (آنندراج): ادعیه ٔ خیریه.
- ادعیه ٔ مأثوره، دعاهائی که هر خلف از سلف خود روایت کند. (تعریفات جرجانی). دعاهائی که از رسول صلی اﷲعلیه و آله و سلم منقولست. (غیاث).
- علم الادعیه والاوراد، و هو علم یبحث عن الأدعیه المأثوره والأوراد المشهوره بتصحیحهما و ضبطهما و تصحیح روایتهما و بیان خواصهما و عدد تکرارهما و اوقات قرائتهما و شرائطهما و مبادیه مُبینه فی العلوم الشرعیه والغرض منه معرفه تلک الأدعیه و الأوراد علی الوجه المذکور لینال باستعمالهما الفوائد الدینیه والدنیویه. کذا فی مفتاح السعاده. و جعله من فروع علم الحدیث بعله استمداده من کتب الأحادیث. والکتب المؤلفه فیه کثیره جِدا. (کشف الظنون).

ادعیه. [اُ عی ی َ] (ع اِ) ادعوه. اغلوطه. بَردَکی. (ربنجنی). بَردَکی. (مهذب الاسماء). برد. بردک. (مهذب الاسماء). لغز. احجیه. چیستان. ج، اداعی ّ.

(اَ) [ع.] (اِ.) جِ ذکر؛ یاد کردن ها، وردها، دعاها.

دعا خواندن، یاد کردن. [خوانش: (اِ) [ع.] (مص م.)]

(اَ یِّ) [ع.] (اِ.) جِ دعاء.

ذِکر

یاد کسی آوردن، یادآوری،

دعا

اَذکار، گفته ها، سخن ها، دعاها، اَوراد (مفرد: ذِکْر)،

جمع دعا

1018